Zgodnie z obowiązującym kodeksem pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy. Wydanie świadectwa pracy nie może być uzależnione od uprzedniego rozliczenia się pracownika z pracodawcą (art. 97 § 1 k.p.). W świadectwie pracy należy podać m.in. informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego [więcej na ten temat we wpisie „treść świadectwa pracy”].
Co zaś w sytuacji, gdy wydane świadectwo pracy nie zawiera informacji prawdziwych (np. pracodawca wpisał błędne stanowisko pracy)? Pracownik posiadający świadectwo pracy nieodzwierciedlające prawdziwego przebiegu jego zatrudnienia może ponosić ryzyko związane z trudnościami w znalezieniu kolejnej pracy. Aby temu zapobiec pracownik powinien w terminie 7 dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić do pracodawcy z wnioskiem o sprostowanie treści świadectwa (art. 97 § 4 k.p.). W ww. wniosku pracownik powinien szczegółowo wskazać jakich zmian w treści świadectwa pracy się domaga. Jeśli pracodawca uwzględnia wniosek pracownika (np. ponieważ doszło do zwykłej omyłki pisarskiej), wydaje pracownikowi nowe świadectwo pracy zawierający sprostowane informacje. W razie zaś nieuwzględnienia wniosku przez pracodawcę pracownikowi pozostaje dochodzenie swoich prac na drodze sądowej. Wówczas pracownik powinien w terminie 7 dni od dnia zawiadomienia go o odmowie sprostowania świadectwa pracy wystąpić do sądu o sprostowanie świadectwa pracy. W wywodzonym powództwie konieczne jest wskazanie: jakiej zmiany świadectwa pracy domaga się pracownik, powołanie ewentualnych dowodów, wskazanie że pracownik wcześniej przeszedł drogę postępowania wewnątrzzakładowego.
Może oczywiście zdarzyć się również sytuacja, gdy pomyłkę w treści świadectwa pracy zauważy sam pracodawca. W świetle obowiązujących przepisów prawa brak jest normy regulującej wprost procedurę sprostowania przez pracodawcę świadectwa pracy z jego inicjatywy. Niemniej jednak należy przyjąć, iż skoro samemu pracownikowi przysługuje uprawnienie do żądania sprostowania nieprawidłowo wystawionego świadectwa pracy, to tym bardziej pracodawca, który odpowiada za treść wystawionego świadectwa pracy może z własnej inicjatywy dokonać sprostowania świadectwa pracy. Powyższe stanowisko zostało również w sposób pośredni wyrażone w wyroku Sądu Najwyższego: „Pracownik, któremu wydano świadectwo pracy z podaniem w nim informacji o sposobie rozwiązywania stosunku pracy, informacji niezgodnej z rzeczywistością i mogącej utrudnić mu otrzymanie nowego zatrudnienia, powinien żądać bezzwłocznie, aby zakład pracy sprostował nieprawdziwą relację. Jeżeli pracownik nie przejawił w tym względzie wymaganej aktywności, a nieprawdziwa wzmianka okazała się wynikiem błędu po stronie zakładu pracy, który go natychmiast – po dowiedzeniu się o błędzie – sprostował, sporządzając właściwe świadectwo pracy, pracownikowi pozostającemu bez pracy w związku z wadliwym świadectwem pracy nie przysługuje roszczenie o odszkodowanie z tego tytułu za czas nieuzasadnionego opóźnienia w zgłoszeniu żądania sprostowania świadectwa pracy.” [SN z 24.03.1975r., I PR 28/75, OSNC 1976, nr 1, poz. 14]