Kwestią niezwykle istotną dla skazanych przebywających poza zakładem karnym, w ramach dobrodziejstwa korzystania z przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności, często okazuje się przedłużenie przerwy. Wynika to z faktu, że przedłużenie przerwy umożliwia skazanemu pozostanie w dalszym ciągu na wolności, przy jednoczesnym odsunięciu w czasie wizji powrotu do zakładu karnego. Skazany co prawda, może się ubiegać o kolejną przerwę w odbywaniu kary pozbawienia wolności, ale może to uczynić dopiero po powrocie do zakładu karnego i najszybciej z upływem roku od dnia udzielenia poprzedniej przerwy, chyba, że zachodzi przypadek choroby psychicznej, ciężkiej choroby skazanego lub inny wypadek losowy (art. 153 § 3 k.k.w.). Zatem złożenie wniosku o przedłużenie przerwy, z perspektywy skazanego będzie niewątpliwie jawić się, jako korzystniejsza alternatywa niż oczekiwanie na wystąpienie z wnioskiem o udzielenie kolejnej przerwy.
Przesłanki wystąpienia z wnioskiem o przedłużenie przerwy, są tożsame jak przesłanki wystąpienia z wnioskiem o udzielenie przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności. Sąd penitencjarny obligatoryjnie przedłuży przerwę w wypadku choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonywanie kary pozbawienia wolności. Natomiast, w przypadku ważnych względów rodzinnych lub osobistych sąd penitencjarny nie będzie musiał, ale będzie mógł przedłużyć przerwę.
We wniosku o przedłużenie przerwy należy przekonać sąd penitencjarny, iż dotychczasowa przerwa została wykorzystana zgodnie z jej przeznaczeniem i nadal nie ustały przesłanki do jej udzielenia. Ewentualnie należy przekonać sąd, że mimo ustania dotychczasowych przesłanek, które uzasadniały udzielenie przerwy pojawiły się nowe przesłanki, które pokażą, że przerwa jest celowa. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Krakowie w post. z 7.5.2012 r. (II AKzw 411/12, OSA 2013, Nr 5, poz. 22) ,,Przerwa w odbywaniu kary pozbawienia wolności, ma bowiem zawsze charakter celowy”.
Przepisy prawa karnego wykonawczego nie regulują wprost terminu składania wniosku o przedłużenie przerwy, składając taki wniosek należy natomiast mieć na uwadze art. 242 § 3 k.k.. Zgodnie z tym przepisem, kto korzystając z przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności bez uzasadnionej przyczyny nie powróci do zakładu karnego najpóźniej w ciągu 3 dni po upływie wyznaczonego terminu podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Wniosek o przedłużenie przerwy należy więc złożyć w czasie trwania przerwy. Najlepiej taki wniosek złożyć odpowiednio wcześniej, przed upływem przerwy, aby wniosek o przedłużenie przerwy zdążył zostać rozpoznany przed sąd penitencjarny przed upływem przerwy. Z praktyki wynika, że taki wniosek powinien być złożony nie później niż na 2 – 3 tygodnie przed upływem przerwy, zawsze jednak należy być przygotowanym, na to, że mogą pojawić się w sądzie opóźnienia, więc warto złożyć taki wniosek jak szybciej.
Złożenie wniosku z odpowiednim wyprzedzeniem jest kluczowe. Pojawić się może jednak pytanie, co w przypadku, gdy ,,spóźniliśmy się” z tym wnioskiem, a upływa nam termin przerwy? W takich przypadku warto podkreślić, że absolutnie nie możemy oczekiwać na rozpatrzenie wniosku na wolności, działając w myśl, że nie jest celowy powrót do zakładu karnego, skoro według naszego zdania nasz wniosek jest uzasadniony, a jego uwzględnienie przez sąd penitencjarny jest tylko kwestią czasu. Niedopuszczalne, jest bowiem samowolne przedłużenie sobie przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności, bez wyrażonej postanowieniem zgody sądu. Takie zachowanie stanowiłoby przestępstwo z art. 242 § 3 k.k.